کاش بر ساحل رودی خاموش
عطر مرموز گیاهی بودم
چو بر آنجا گذرت می افتاد
به سرا پای تو لب می سودم
کاش چون پرتو خورشید بهار
سحر از پنجره می تابیدم
از پس پرده ی لرزان حریر
رنگ چشمان ترا می دیدم
کاش از شاخه ی سر سبز حیات
گل اندوه مرا میچیدی
کاش در شعر من ای مایه ی عمر
شعله ی راز مرا می دیدی
آه که هر کس در هر گوشه و کناری می کوشد تا به گونه ای ، گرمای
دلپذیرآن را در قلب خود حس کند.
مگر خود تو بارها با چشمانی پر از اشک به آسمان چشم ندوخته ای
و آهی از دل نکشیده ای؟؟
به راستی چند بار از سر کوچه یا خیابانی گذر کرده ای
و نگاهی آغشته به درد به آن انداخته ای؟؟
چند بار در نیمه های شب دست به سوی ستارگان گشوده ای تا سوار بر بال رویاهایت ،
لطافت وجود معشوق را بر سر انگشتانت حس کنی؟؟؟
عاشقی دردی است که بی آن ، نه من ، نه تو و نه هیچ انسانی را که
قلبی در سینه داشته باشد، یارای گذر دوران زندگانی نیست.
دردی است که زیبایی اش را چه آسان می توان در نگاه عاشق دید و نوای امید
بخشش را در تپش قلب او شنید..
عاشقی زیباست.همچون لحظه ی دیدار،عاشقی زیباست.....
و عاشقی بس زیباست.
میگی عاشق بارونی ولی وقتی بارون میاد چترتو باز میکنی
میگی عاشق برفی ولی از یه گوله برف می ترسی
میگی عاشق پرنده ای ولی اونو تو قفس زندانی می کنی
میگی عاشق گلهایی ولی اونارو از شاخه میکنی
چطور انتظار داری باورت کنم وقت میگی دوستت دارم؟؟؟
تحمل کردن زیباست
اگر قرار باشد روزی به تو برسم
انتظار اسان است
اگر قرار باشد دوباره تو را ببینم
زندگی شیرین است
اگر قرار باشد مزه ی دستان تو را بچشم
مشکلات حل می شود
اگر قرار باشد روزی به پای تو بمیرم
لطفا فوتم نکن؛می خواهم در سینه ی تو تمام شوم
اشک ها همه به لبخند تبدیل می شود
اگر قرار باشد تو را یک بار ببوسم
و لبخند ها دوباره به اشک
فقط اگر ببینم خیال رفتن داری
زنگیم می سوزد اگر بفهمم روزی از من دل گیر شده ای
اما بدان دوستت دارم
از پشت این همه فاصله
از پشت این همه حرف
غصه نخور مسافر
غصه نخور مسافر این جا ما هم غریبیم
از دیدن نور ماه یه عمره بی نصیبیم
فرقی نداره بی تو بهارمون با پاییز
نمی بینی که شعرام همه شدن غم انگیز!
غصه نخور مسافر اونجا هوا که بد نیست
این جا ولی آسمون باریدنم بلد نیست
غصه نخور مسافر فدای قلب تنگت
فدای برق نازه اون چشمای قشنگت
غصه نخور مسافر تلخه هوای دوری
من که خودم می دونم که تو چقدر صبوری
غصه نخورمسافر بازم میای به زودی
ما رو بگم چه کردیم از وقتی تو نبودی
غصه نخور مسافر غصه اثر نداره
از دل تو می دونم هیچ کس خبر نداره
غصه نخور مسافر همیشه این جوری نیست
همیشه که عزیزم راهت به این دوری نیست
غصه نخور مسافر غصه کار گلا نیس
سفر یه امتحانه به جونه تو بلا نیس
غصه نخور مسافر تو خود آسمونی
در آرزوی روزی که بیای و بمونی.....
خاطرات
باز در چهره خاموش خیال
خنده زد چشم گناه آموزت
باز من ماندم و در غربت دل
حسرت بوسه هستی سوزت
باز من ماندم و یک مشت هوس
باز من ماندم و یک مشت امید
یاد آن پرتو سوزنده عشق
که ز چشمت به دل من تابید
باز در خلوت من دست خیال
صورت شاد ترا نقش نمود
بر لبانت هوس مستی ریخت
در نگاهت عطش توفان بود
یاد آنشب که ترا دیدم و گفت
دل من با دلت افسانه عشق
چشم من دید در آن چشم سیاه
نگهی تشنه و دیوانه عشق
یاد آن بوسه که هنگام وداع
بر لبم شعله حسرت افروخت
یاد آن خنده بیرنگ و خموش
که سراپای وجودم را سوخت
رفتی و در دل من ماند بجای
عشقی آلوده به نومیدی و درد
نگهی گمشده در پرده اشک
حسرتی یخ زده در خنده سرد
آه اگر باز بسویم آئی
دیگر از کف ندهم آسانت
ترسم این شعله سوزنده عشق
آخر آتش فکند برجانت
ای خدا خیلی تنها موندم
از غم تو چه می دانی ؟ من بندی زندانم !
از دل تو چه می نوشی ؟ جز خون جگرهایم
از جان تو چه می خواهی ؟جانانه جانانم 
از دیده خون آلود از چهره زرد من
یک نکته پذیرا شو : من فارغ درمانم
از شعر و سخنهایم ، از حرف و غزلهایم
دانم که تو می دانی در مهر تو می مانم 
کی عهد تو بشکستم ؟ کی یاد تو در بستم ؟
با من نگو از سستی ، عمری سر پیمانم 
از پیشم اگر رفتی ، من را از بلا سفتی
در نام تو آویزم ، با یاد تو می مانم
فریاد و ندا سر داد من بنده جانانم
دوستت دارم
نمی دانم نمازم را کدامین قبله بگذارم...
و دست پرنیازم را به دستان که بسپارم..
گمانم کنج تنهایی همه تقدیر من بوده..
خدایا ...یک تشکر هم به درگاهت بدهکارم...
به مثل آسمان پاکی خدای مهربانی ها...
مرا دریاب خوبه من, که از تو سرشارم...
مرا نگذار بیهوده اسیر آرزو مانم...
اگر دنیای رویایم سراسر زیرو رو گردد..
.فقط یک حرف میماند ,
عزیزم
دوستت دارم...
بـرچـه گلـی بـنویـسم که هـرگز پرپر نشـود
بـر چه دیواری بنویسم که هرگز پاک نشود
بـر چه آبـی بنویسم که هـرگز گل آلود نشود
وسرانجام بـر چه قلـبی بنویسم که هـرگز سـنگ نشود
تقدیم به کسانی که بی هیچ جرمی آهسته تر از یاس به خواب رفته اند ...امشب باران به میهمانی چشمانم آمده ...
خسته ام خسته از همه کس و همه چیز حتی از نفس کشیدن...
امروز عقربه های ساعت حادثه را برایم به تصویر کشیدند ...
اکنون من با خاطرات نفس گرفته ات زندگی را با آه سردی می نوازم .
اگر می توانستم مجازاتت کنم
از تو میخواستم,به اندازه ی که تو را دوست دارم
مرا دوست داشته باشی
ای که می‌پرسی « نشان ِ عشق چیست؟! » ،
عشق چیزی جز ظهور مهر نیست! ...
عشق یعنی مهر ِ بی چون و چرا
عشق یعنی کوشش بی ادعا! ...
عشق یعنی مهر ِ بی اما ، اگر
عشق یعنی رفتن ِ با پای سر! ...
عشق یعنی دل تپیدن بهر دوست
عشق یعنی جان ِ من قربان اوست! ...
عشق یعنی خواندن از چشمان ِ او ،
حرفهای دل بدون ِ گفتگو! ...
عشق یعنی عاشق ِ بی زحمتی
عشق یعنی بوسه‌ی بی شهوتی! ...
عشق ، یار مهربان زنده‌گی
بادبان و نردبان زنده‌گی! ...
عشق یعنی دشت ِ گل‌کاری شده
در کویری چشمه‌ای جاری شده! ...
یک شقایق در میان دشت خار
باور امکان ِ با یک گل ، بهار! ...
در خزانی برگ‌ریز و زرد و سخت ،
عشق تاب ِ آخرین برگ درخت! ...
عشق یعنی روح را آراستن
بی‌شمار افتادن و برخاستن! ...
عشق یعنی زشتی ِ زیبا شده
عشق یعنی گنگی ِ گویا شده! ...
عشق یعنی مهربانی در عمل
خلق کیفیت به زنبور عسل! ...
عشق یعنی گل به جای خار باش!
پل به جای این‌همه دیوار باش! ...
کاش میگفتی چیست آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاریست .
عشق یک تراژدی است که با لبخندی آغاز می شود با بوسه ای به اوج می رسد و با قطر و اشکی پایان می پذیرد
زیباترین نامه های عاشقانه نامه هایست که از روی صداقت نوشته نشده باشد چرا که عشق واقعی نیازی به توصیف ندارد .
عشق درد نیست ولی به درد آورد ، بلا نیست ولی بلا به سر آورد ، هر چند ماهیه راحت است ، پیرایه آفت است .
محبت محب را سوزد نه محبوب را و عشق طالب را سوزد ، نه مطلوب را
عشق پیوسته هست ، ماییم که گسسته ایم ، عشق تخمین کننده است ، آدمیان خائنند
. عشق اعتماد پذیر است ، آدمیان اعتماد ناپذیرند .
عشق اندوه است ، عشق شادی است ، عشق ترنم آزادی است
عشق روایت دلبستگی است ، عشق زندان آزادی است ،
عشق فریاد سکوت است ، عشق پرواز فرود است ، عشق معنی ایثار است
عشق به شکل پرواز پرنده است
عشق با ماست
امروز توی رویام آره، باورکن!
دیدمت دست در دست هم داشتیم
توی یه جاده که پر از درختهای سرسبز و بیدمجنون بود
راه میرفتیم و تو مثل همیشه بهترین موسیقی زندگی رو
زیر گوشم زمزمه می کردی
و من که تشنه هر وقت که دلم برات تنگ میشه، میرم
یه گوشه دنج و خلوت آنقدر بهت فکر می کنم که
پر میشم از حس بودنت!!
این روزها بیشتر از هر روزی دیگه ای دلم برات تنگ میشه!
امروز توی رویام کلی باهات حرف زدم
، باهات درد دل کردم خیلی قشنگ بود،
اما قشنگتر از اون میدونی چی بود،
که تو مثل همیشه فقط گوش میدادی به حرفهام
و با نگاهت بهم اطمینان میدادی!
وای که من چقدر این نگاهت رو دوست دارم!
باور میکنی!
شنیدن این موسیقی از زبان تو هستم
با تمام وجودم داشتم گوش میدادم!
چه رویای شیرینی!
من میخواهم تا ابد با این رویا بمونم!
..
یاد این روزها تا ابد با من خواهد ماند!
این روزهای قشنگ و پر از خاطره!
این روزهای که حضور تو و عشقتو رنگ خاصی بهشون بخشیده!
این روزهای که اگه نبودی، نمیدونم چطوری سپری میشد!
عزیز دل!
بودنت ، نگاهت، گرمای دستات، حرفهای دلنشیت
همه و همه رنگی زیبا و ماندگار به این روزها کشیده!
پایدار باشی مهربون من !
برای من گریه نکن
بدان که من می میرم
و نمی توانی کمکم کنی
اما ان گل را ببین
که چگونه پژمرده می شود
و من به تو می گویم
سیرابش کن.
نظر یک دوست
کوزه غبار خاک گرفته ست تیره ست
آب درون آن
دستی به سنگ می برد عابر
دو زانو می نهد
بر خارهای تیز
و سجده می کند در کام می کشد
از گودی زمین
جریان تازه را
شورابه
بیستون عشق
بیستون مثل عشق پا بر جاست
دل مجنون اگر چه کیمیاست
وقتی چمدانم را به قصد رفتن بستم ،
نگفتی: (( عزیزم این کار را نکن .))
نگفتی : برگرد و یک بار دیگر امحتان کن ،
وقتی پرسیدم دوستم داری یا نه ؟
روی برگرداندی
حالا من رفته ام و تو تمام چیز هایی که نگفتم می شنوی
نگفتی : عزیزم متاسفم چون من هم مقصر بودم
نگذاشتی اختلاف ها را کنار بگذاریم
چون تمام آنچه میخواستیم – عشق و وفاداری و مهلت – بود
گفتم : اگر راهت را انتخاب کرده ای من سد آن نخواهم شد
لحظه رفتن مرا در آغوش نگرفتی و اشکهایم را پاک نکردی
نگفتی: (( اگر تو نباشی زندگی برایم بی معنی خواهد بود ))
و حالا من رفته ام تا تو با تمام چیز هایی که نگفتم زندگی کنی
گوشاتو باز کن
شنیدین که میگن روزگار میگرده .این روزگار واسه من هم چرخید
من چی کار کنم تخسیر خودش بود میخواست ..........
اون غرورشو بیشتر دوست داشت منم تنهاش گذاشتم که با غرورش خوش باشه.
ولی اون یه فکر دیگه کرد من نامرد نیستم
نامرد اونایی هستن که فقط به خودشون فکر می کنن. اینا رو خیلی وقت بود می خواستم بگم ولی کو گوش شنوا
ولی بازم میگم دنیا همین جور نمیمونه یه روز میشکنه خواب زمونه
تمام
رفتی و ندیدی که چه محشر کردم
از اشک تمام کوچه را تر کردم
وقتی که سکوت خانه دلتنگم کرد
وابستگی ام را به تو باور کردم
زبیا بود ...
(فرستاده شده از یک دوست)
دچار
عاشق
فکر کن که چه تنهاست
ماهی کوچک
که دچار دریای آبی بیکران است
چه کسی خواهد دید مردنم را بی تو
گاه می اندیشم خبر مرگ مرا با تو چه کسی می گوید
آنزمان که خبر مرگ مرا میشنوی
روی خندان تو را کاش که می دیدم
چه کسی باور خواهد کرد
جنگل عشق مرا
آتش عشق تو خاکستر کرد
می توانی بر من زندگانی بخشی
یا بگیری از من آنچه را می بخشی
خدا خدا یا اگر به کام من جهان نگردانی جهان بسوزانم
اگر خدا خدایا مرا بگریانی من آسمانت را به غم بگریانم
منو نسپُر به فصل رفته ی عشق
نزار کم شَم من از آینده ی تو
به من فرصت بده گم شَم دوباره
تویه آغوش بخشاینده ی تو
به من فرصت بده برگردم از مرگ
به تو برگردم و یارِ تو باشم
به من فرصت بده بازازسره نو
دچاره تو،گرفتار تو باشم
منو نسپُر به فصل رفته ی عشق
نزار کم شَم من از آینده ی تو
به من فرصت بده گم شَم دوباره
تویه آغوش بخشاینده ی تو
به من فرصت بده برگردم از مرگ
به تو برگردم و یارِ تو باشم
به من فرصت بده بازازسره نو
دچاره تو،گرفتار تو باشم
منو نسپُر به فصل رفته ی عشق
نزار کم شَم من از آینده ی تو
به من فرصت بده گم شَم دوباره
تویه آغوش بخشاینده ی تو
به من فرصت بده برگردم از مرگ
به تو برگردم و یارِ تو باشم
به من فرصت بده بازازسره نو
دچاره تو،گرفتار تو باشم
منو نسپُر به فصل رفته ی عشق
نزار کم شَم من از آینده ی تو
به من فرصت بده گم شَم دوباره
تویه آغوش بخشاینده ی تو
به من فرصت بده برگردم از مرگ
به تو برگردم و یارِ تو باشم
به من فرصت بده بازازسره نو
دچاره تو،گرفتار تو باشم
نگاهم کردی و بستی به زنجیرم
نگیر از من نگاهت را که می میرم
زندگی فصل پر از رویاست
زندگی دشتی پر از غوغاست
زندگی پرواز افکار نگاه ما به قهر سینه و دلهاست
زندگی رفتن به اوج دیدنی هاست
شیوه رقص پرستو هاست
زندگی روییدن گلها در تن صحراست
آری زندگی زیباست
عشق یعنی با جهان بیگانگی
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
عشق یعنی سجده با چشمان تر
عشق یعنی در جهان رسوا شدن
عشق یعنی اشک حسرت ریختن
عشق یعنی لحظه های التهاب
عشق یعنی لحظه های ناب ناب
عشق یعنی قطره و دریا شدن
عشق یعنی دیده بر در دوختن
عشق یعنی در فراقش سوختن
یک روز کسی رو دوست داری
و روز بعد تنهایی
به همین سادگی
او رفته است
و همه چیز تمام شده است
مثل یک مهمانی
که به آخر می رسد
و تو به حال خود رها می شوی
چرا غمگینی
این رسم زندگی است
تو نمی توانی آن را تغییر دهی
پس تنها آوازی بخوان
این تنها کاری است که از دست تو بر می آید
آوازی بخوان
