درد دل با دل – ماه تمام من

چـــرا دنــیــا پــره از حــــادثــه هـــــای وارونـــه

                                    عاشق کسی میشی  که عــاشـقــــی نــمــی دونــه

من به دنبـال تــو و تــو دنــبــال کـــســی دیــگــه

                                    هیچکدوم از ما دو تا بـه اون یکی راست نمی گه

من واســه ی  چــشــمـای نـازنین تو یک دیوونم

                                     من دوســت دارم ولــی عــلــتــشــو نــمــی دونــم

حـــالا کــه مــی خــوای بــری بــذار نگاهت بکنم

                                     چون یه بار دیگه می خوام این دلو ســاکت بکنم

یــــه چـــیــزی فقط بـــذار واســـه روز تــــولـدت

                                      هـــدیــم رو  بــیـــارمــو بــازم بــدم دست خودت

آدما فکر می کنن شــاعـــرا خـــیلـــی غـــم دارن

                                      کاش فقط این بود اونــاخیــلی کــسا رو کم دارن

عاشق کسی می شن که عـاشـقـــاش فـــراوونــه

                                      بین انتخاب عـشــقــش عــمـریه کـــه حــیــرونه

اونی رو که دوست داری چرا تو رو دوست نداره

                                      شایــدم دوســت داره ولــی بـــه روش نــمـیــاره

ولـــــی نــــه ایـــنــا مــال نـــداشـــتـــن لــیــاقــته

                                     اگه حرفم میزنــه بـــا تــو فـــقــط یـــه عـــادتـــه

نکنه جــملـــه هـــاشــو پـــای مــحــبــت بـــذاری

                                      بهتره حـــرفــاشـــو بـــه حــســاب عـادت بذاری

از خودش نمی شنوی اگه یــه روز بــخـــواد بره

                                      وقتی مـی پـــرســـی ازش مــیــگــه آره مسافره

ولـــی تــو شــب مــیــشیــنی که باز اونو دعا کنی

                                     یـــا واســــه ســلامــــت او نـــذراتـــو ادا کــنــی

چـــه قـــدر بــیـــن دلا و حــــرفــای مـــا فـاصلس

                                      چشمامون می خنده اما دلامون بـی حــوصــلـس

دوست نداشتن همو یه جور پنهون مــی کــنــیــم

                                      نمی دونیم که داریم یه قلبو ویرون مــی کــنــیـم

کاش بیاییم آبروی مجنون و ایـن قـــدر نــبــریــم

                                      دیگه منت نذاریم وقتی کــه نـازی مــی خـــریــم

عاشقی یعنی عـمـــل نــه شــکــــایــت نــه گــلــه

                                      اگه حتی بینمون بــاشـــه یـــه دنــیـــا فـــاصــلـه

                       مهم اینه که چقدر دوسش داری فــقــط هــمــیــن

                       اگـــه لازم بشـــه آبــــرورو بـــنــداز رو زمــیـــن

غصه نخور مسافر – ماه تمام من

غصه نـــخور مســافر اینجا مــا هم غریــبیم

                                        از دیدن نــور مــاه یـــه عــمره بـــی نصـــیبیم

فرقــی نداره بـــی تـــو بــهارمــون بــا پاییز

                                        نمی بینی که شعرام همــه شــدن غــم انـگــیز

غصه نــخور مســافر اونجا هوا که بد نیست

                                        اینـجــا ولــی آســمون بــاریــدنم بلــد نــیســت

غــصـه نــخــور مــســافــرفــدای قــلب تنگت

                                        فــدای بـــرق نـــاز اون چـــشــای قــشــنگــت

غصه نخور مســـافــرتــلــخــه هـــوای دوری

                                        من که خودم می دونم که تــو چـــقد صــبوری

غصه نخور مـســافــربـــازم مــیــای بــزودی

                                        مـــارو بــگــو چــه کــردیم از وقتی تو نبودی

غصــه نــخــور مــســافــرغــصــه اثـر نداره

                                        از دل تــو مـی دونــم هــیچــکــی خــبـر نـداره

غصــه نــخــور مـسافــررفـتـیم تـو ماه اسفند

                                        بـهــار تــو بـرمـی گردی چـیزی نـمونده لبخند

غصه نخور مسافرهمیشه این جـوری نیــست

                                        همیشه که عزیزم راهت به این دوری نـیــست

غـصــه نـخــور مــــســافــرتـــولــده دوبـــاره

                                       غــصــه نـــخــور مــســافر غصه نخور ستاره

غــصــه نــخــور مــسـافرغصه کار گُلا نیست

                                        ســفــر یــه امــتـحــان ِ بــه جون تو بلا نیست

غــصــه نــخــور مــســافــر تو خود آسمونی

                                         در آرزوی دوری کـــه بــیــایــی و بــمــــونی

من و تو – ماه تمام من

تــو هــم تـرک، مــنـم تــرک

               ایـنــم یــه درد مــشــتـــرک

                                تو غصه دار من غصه دار

                                                  پس واسه چـی بـیـاد بهــار

تو بی چراغ من بی چـراغ

               کـی بگــیــره ازمــا سـراغ

                                تــو هــم غـریب منم غریب

                                                 عشق چی بـود یـعنی فریـب

تـو بــارونـی مــن بــارونی

              پــس کــجــا رفت مهربونی

                                من بـی وفــا تــو بــی وفــا

                                                 چی کــار کـنــه بــا مــا خــدا

من بی فروغ تو بی فـروغ

             بازم به هـم بـگــیـم دروغ!

                                من انتـظــار تــو انــتـظــار

                                                  مــن بــاریـدم تــو هــم ببار

من چشم خیس تو چشم خیس

            برام یــه چیــزی بنــویــس

                                تو بــی گــنـاه مــن بی گناه

                                                  یعنی همش بـود اشــتــبــاه

                          مــن اعــتــمــاد تــو اعتمـاد

                          عشق و چرا دادیـم بــه بـاد ؟

وعده ما لب دریا – ماه تمام من

روی عکسا گـرد و خـاکِ

      بــیــشــتــر ِ دلا هـــلاکـــه

                 عهد و پیمـونــا شکــستـه

                         رشــتـه ی دلا گــســســته

                                 آدمــــا یــا هـــمــه مــردن

                                          یــا کــه مات و دل سپردن

آســــمـــونـــا پــــره دوده

      قلب عــاشـــقــا کـــبـــوده

               تــشــنــه هــا هــلاک آبـن

                      همه حـرفــا بــی جــوابـن

                                چشمــا خــونــه ی سواله

                                         مهربـون شــدن مــحــالـه

درو دیــوارا ســیـــاهــــــه

     آدرســامون اشـــتــبــاهــه

              بــغــضــا بــی صدا و کاله

                     هــمــه از فــکــر و خـیاله

                                تا دلـــت بــخــواد مــساله

                                        تا بخوای عاشق و شـاعر

نــصــف ِ زنــدگــی نگاهه

      بقــیش هــمــش گــنــاهــه

             خستگی و بی اعـتــمــادی

                      شـک و تـــردیـــد زیـــادی

                               نــمره هــای عشقمون تک

                                       بامــا مــون بـدون لک لک

کاش تو قحـطــی شــقــایــق

        باز بشینیم ســوارقــــایــــق

                 آنقدر می ریم که ساحــــــل

                         از منو تو بشـه غـــافــــــل

                                 قایق و با هم مـی رونیــــم

                                           می ریم اونجا ها می مونیم

نــه بــرای عشـــق مــیــلی

         نـــه کــســی بــه فــکر لیلی

                   حک شده رو هر دیـــــواری

                            کــه چــرا دوســم نــــــداری      

                                    زنده بودیــم اگــه فــــــردا

                                              وعده ی مــا لــب دریـــــا

                        نره از یـــاد تــو زیــبـــــا

                        وعــده ی مـــا لـب دریــا

 

قلب ما

ماننده قهوه خانه های سر راه

یاد آور غروب است

هیچ مسافری را برای همیشه

                                                             در خود جای  نخواهد داد







من فقط یک چیزی از خداخواهم              

دلم میخواهد

واسه یکبار هم که شده دلت واسم تنک بشه

آنروز جه صمیمی با من دست دادی

تنها تو دست دادی من هر چه هست دادم



                                  دوست

ای کاش گل بودی و من از باغها میچیدمت

یا که طلوعی بودی و من از پنجره میدیدمت

ای کاش چشمانت ضد یخی داشت همچون رنگین کمان

که هروقت باران میبارید از دور می بوسیدمت

تقدیم به گل زیبای زندگیم

تقدیم به مونس زندکیم

ودوستی که دوستش دارم

این وبلاگ تقدیم به تمام کسانی که:

تکه ای از آسمان در چشمانشان

جرعه ای از در یا در دستانشان

و تجسمی زیبا از خاطره ی محبت گلهای سرخ

در معبد ارغوانی دلهایشان به یادگار مانده است

به آستانه ی نیلوفری تمام دلهای زلال هدیه می کنم

بهترین ها را برایتان آرزومندم

بیا که واسم عذاب جای خالیت وببینم

                                     می ترسم بمیرم اما یه بارم تورو نبینم

می دونم ته وجودت یه کمی مهروصفا هست

                                توی مکتب دل تو اسمی از عشق و وفا هست 

بدون که هرچی که باشی بت من بازم تو هستی

گرچه بردلم همیشه درای شادی روبستی

تو همونی که همیشه شعر رفتن و می خونه

رفتم از یاد کسی که توی یاد من می منونه

توبخند

توبخند وقتی می خندی همه دنیا می خنده

آسمون آفتابی میشه دربه روی شب می بنده

تودلیل خنده هامی

توغریق گریه هامی

توحبیب قصه هامی

بخون از زندگی بامن

بگو از روزهای روشن

سفرنرو

سفرنرو چشم انتظارم نزار

                                          بیاتووسرروی شونه ام بزار

می خوام تمام عمرمومن خاک پایت کنم

                                        چشمامومن بدربرات جون وفدایت کنم

بزارکه خوب نگات کنم برای آخرین بار

                                           نمی تونم بهت بگم خدا تورو نگهدار

هرچی که تودلم بود که صادقانه گفتم

                                        نزارکه بیشتر ازاین به پای تو بیفتم    حقیقت را برات بگم به آخر خط رسیدم

اینو بدون از همه کس توزندگیم دل بریدم

نمی دونی چقدر دلم تنگ برای دیدنت

برای مهربونیات ، نوازشات ، بوئیدنات
 

دوستت دارم ...

گفتی بگو ، منم می گم ، دوستت دارم یه عالمه

                             از عاشقیم هر چی بگم خیال کنم بازم کمه

                                 اره گلم تو که باورت نمی شه همون

لحظه

لحظه تلخ جدایی که براونفرین باد

لحظه مردن من بودونمی دانستم

چراغ عاشقان

 

شمع روشن کردن بهتر از ملامت کردن تاریکی است.

آغاز یک زمستان

مثل آغاز یک زمستان است              دل من مثل خط پایان است

انتظار در آستانه مرگ                      با دلم دست بر گریبان است

کسی را نمی شناسم من               روزگارو شام غریبان است

سخت میشد اگر نمیگفتند                مرگ در انتظار انسان است

حرف وقتی حرف دل باشد                 شعر گفتن چقدر آسان است.

خواب

دیدنت برام یه خوابه                           بودنت برام یه رویا

یه خواب خوب برفی                           تو این دنیای زیبا

می خوام همش بخوابم                          تا تو رو خواب ببینم

 شاید که توی خوابم                             قشنگیتو ببینم

دیدن تو تو رویا                                  خودش نوعی وصاله

وصال دیدن تو                                    خودش نوعی سواله

دوست داشتن

آری آغاز دوست داشتن است 

                          اگر چه پایان راه پیداست

                                          من به پایان دگر نیندیشم

                                                        که همین دوست داشتن زیباست. 

تو و من

  

عزیز دل تو را با خویشتن یک دل نمی بینم

بجز خون دل از این عشق بی حاصل نمی بینم .

هزاران جهد کردم تا به راهت آورم لیکن

چه حاصل چون تو را در همرهی مایل نمی بینم .

تو کیستی که من این گونه بی تو بی تابم

شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم .

تو چیستی که من از موج هر تبسم تو

به سان قایق سرگشته روی گردابم .

گفتی شتاب رفتن من از برای توست

آهسته تر برو که دلم زیر پای توست .

با قهر می گریزی و گویا غافلی که

آرام سایه ای همه جا در غفای توست .

ای دل نگفتمت حذر از راه عاشقی

رفتی بسوز این همه آتش سزای توست .

جستم از دام بدام آر گرفتار دگر

من نه آنم که فریب تو خورم بار دگر

شد طبیب من بیمار مسیحا نفسی

تو برو بهر علاج دل بیمار دگر

نامه

 

بنام خالق تک ستاره عشق

نامه

می خواستم برایت نامه بنویسم قلم و کاغذ را برداشتم ولی هنوز شروع نکرده از روی احساسات درونی سیل اشک کاغذ را خیس کرد اگر بدانی که پای پیاده بدنبالت براه افتادم ولی در نیمه راه پاهایم زخمی و رنجور شد اگر بدانی کبوتر آرزوهایم را فرستادم تا تورا برای من آورد ولی در نمیه را شاهین حوادث اورا( پرپر) کرد اگر بدانی که قلبم را برایت هدیه فرستادم تا مظهر عشق باشد میان من و تو ولی در نیمه راه از  غم تنهای شکست!!! پس ای دوست دنیا را نگه دار تا من پیاده شوم می پرسی چرا ؟ زیرا دنیا وفا ندارد .

قانون زندگی

 

این قانون برگ است که بیافتد.این قانون باد است که به سقوط برگ معنا بدهد.قانون ماه عشوه آمدن برای دریاو قانون دریا برخاستن از خاک برای معشوق.قانون انسان .. زندگی است.و قانون زندگی مرگ !..

دوستت دارم

 

اگه روزی خواستی گریه کنی به من بگو . . . قول نمیدم بتونم بخندونمت . . .

ولی می تونم باهات گریه کنم . . .

اگه خواستی روزی از اینجا بری به من بگو . . . قول نمیدم تورو از زفتن باز دارم . . .

ولی می تونم باهات بیام . . .

اگه روزی نخواستی صدای کسی رو بشنوی . . . به من بگو قول میدم سکوت کنم . . .

ولی اگه روزی صدام کردی و پاسخی نشنیدی . . . زود بیا و منو ببین . . . 

شاید این من باشم که با تسلای تو نیاز دارم . . .

اگه زندگیم فنا شه طعمه ی خشم خدا شه

یا که در حسرت عشقت   روحم از بدن جدا شه

من و تو

قصه ی من و تو

نه با اندوه باید ماند

نه غم را باید از خود راند

بیا تا ما شریک شادی و اندوه هم باشیم...

چقدر این زندگی زیباست

که من بعد از چه طولانی زمانی ،

یافتم عشق و تو را با هم.

تو را من دوست می دارم

اگر چه خوب می دانی

و گرچه در غزلهایم

به تأکید فراوان گفته ام این را

تو را من دوست می دارم

و با تو زندگی زیباست

و بی تو زندگانی ....

فرشته من پرپر

 

                         بنام پیام آور عشق پرپر 

تقدیم به ناز ترین فرشته خدا

شب است، در همه دنیا شب است، در من شب

مرا بگیر چنان جفت خویش لب بر لب!

چگونه چشم ببندم بر این الهه عشق؟!

عجب فرشته با مزّه ایست لامصّب!!

جلو نرو که به پایان نمی رسد این راه

کدام خاطره مانده ست؟! برنگرد عقب!

چقدر قرص مسکـّن؟! چقدر مُهر سکوت؟!

رسیده درد به عمق ِ... به عمق ِ عمق ِ عصب!!!

همیشه در قلب منی